Podstawowe pojęcia

Każde dziecko jest inne. I tak, jak każdy z nas ma inny układ linii papilarnych, tak też każdy młody człowiek rozwija się inaczej – w swoim tempie. Umysł dziecka jest niezwykle chłonny, rejestruje wszystkie informacje z dokładnością aparatu fotograficznego. Informacja raz przez niego zapamiętana, pozostaje w nim na zawsze. Nie da się jej wymazać.

Dziecko rozwijając się, zaczyna interesować się wieloma rzeczami. Czasem spotka się z czymś, co zafascynuje je do takiego stopnia, że wywoła u niego tzw. „fazę chłonności” – wewnętrzną gotowość nauczenia się danej czynności, czy też możliwość przyswojenia zagadnienia w sposób bardzo dla niego łatwy, niesprawiający trudności i dający satysfakcję. Są to etapy rozwojowe maksymalnej chłonności w uczeniu się i nabywaniu różnorakich kompetencji.  Są one często sygnalizowane przez dziecko.  Nie da się ich wywołać czynnikami zewnętrznymi. Niezauważone, przemijają bezpowrotnie.

Według założeń pedagogiki Marii Montessori jest to najważniejsze zadanie nauczyciela pracującego z dzieckiem. Polaryzacja uwagi jest to nic innego, jak stan długotrwałej i głębokiej koncentracji nad wykonywaną czynnością. Dziecko spolaryzowane to dziecko skupione nad wykonywanym zadaniem, w pełni mu oddane i przede wszystkim szczęśliwe. Jest to proces psychiczny w wyniku którego dziecko doskonali swój rozwój.

Jest to proces pożądanej reorganizacji osobowości dziecka, której skutkiem jest osiągnięcie harmonii jego rozwoju psychofizycznego. Normalizacja prowadzi do budowania charakteru i formowania się osobowości dziecka. Znormalizowane dziecko, to dziecko szczęśliwe, radosne.